"Stulatek, ktory wyskoczyl przez okno i zniknal" Jonas Jonasson

Autor: Jonas Jonasson

Tytuł: Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął

Tytuł oryginalny: Hunraåringen som klev ut genom fönstret och försvann

Seria: -

Tom: -

Liczba stron: 416 ( 3,2 cm )

Wydawnictwo: Świat Książki

Premiera: 2014

Ocena: 8/10

„Tak więc ojciec Allana spakował torbę i pojechał do Rosji obalać cara.”

            Po długiej i cichej przerwie, mam dla Was świeżutką recenzję. Mam nadzieję, że zaspokoi ona Wasze czytelnicze zapędy. xD Nie przedłużając, zapraszam do czytania!

            „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął”, to książka opowiadająca o losach stuletniego Allana Karlssona, który w dniu swoich setnych urodzin postanawia uciec z domu spokojnej starości przez okno swojego małego pokoju. Autor opisuje nie tylko obecne przygody głównego bohatera, ale również jego przeszłość. Poznajemy całe życie tego przesympatycznego staruszka, którego nigdy nie opuszczają pozytywne myślenie, specyficzne poczucie humoru oraz butelka wódki. Jeśli macie ochotę na relaks z dobrą, niewymagającą książką pełną świetnego humoru, to „Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął” będzie idealny.

            Książka jest lekka i przyjemna, czyta się ją bardzo dobrze i przede wszystkim szybko. Jest typowym odstresowywaczem i odmóżdżaczem. xD Więc jeśli macie nawał pracy i chcecie odpocząć przy jakiejś niewymagającej angażowania mózgu książce, to ta jest idealna.

„Nawet jeśli zadba się o porządne ubranie, można to chyba nazwać brawurą, gdy z pomocą ręcznie narysowanej mapy i kompasu zamierza się przejść Himalaje.”

            Bardzo mi się podoba, że wszystkie zdarzenia z przeszłości Allana dzieją się na tle historycznym, a sam bohater, zupełnie nieświadomie, ma bardzo duży wpływ na losy świata. Autor niesamowicie wplótł fikcję w prawdziwe fakty historyczne. Ma u mnie za to bardzo duży plus, ponieważ nie każdy potrafi zrobić to w ten sposób, aby książka nadal brzmiała choć trochę prawdopodobnie. Chociaż muszę przyznać, że Allan miał niesamowicie dużo szczęścia, jak na człowieka z krwi i kości. Momentami śmieszny był sam fakt, że po raz kolejny udało mu się uniknąć śmierci. Chciałabym mieć w życiu tyle szczęścia co on.

„Allan pochwalił głos Stalina, a ten opowiedział, że w młodości śpiewał zarówno w chórze, jak i występował jako solista na weselach, wstał i udowodnił swój talent, podskakując dookoła stołu i wymachując rękoma i nogami na wszystkie strony do piosenki, która Allanowi brzmiała… hindusko… ale nieźle!”

            Autor zastosował tu głównie żarty sytuacyjne, ale książka jest pełna specyficznego poczucia humoru, który w tym przypadku reprezentuje Allan.

            Bardzo polecam wszystkim tą miłą i lekką lekturę, idealną na wakacje. A może widzieliście film, który powstał na podstawie tej książki? Koniecznie dajcie znać, jestem ciekawa, czy warto obejrzeć.